این روز ها که می گذرند....

 امروز 19 فروردین  سال 1385است ....

 جسمم اینجاست ...

اما روحم هنوز با تو در کوچه باغ خاطره تنهاست .....

 با یاد تو زنده ام گرچه نفسهایم  به سختی زندگی را میفهمند .....

 خسته ام ، و خستگی  امید را در من روشن می کند ....

 کاش فرصتی می دادی تا چشمانت را دعا کنم...

مهلتی می دادی تا در حضورت ، در حضور تمام سادگیت  شکوه آرزو هایم را جشن بگیرم.....

 اعتمادی میکردی به بهانه بغض من برای بودنت... ماندت .. نرفتنت.............

 کاش  وقتی می رفتی  فرصتی برای اثبات یک قول ، یک ادعا  ، یک عهد بود ......

اما......  تو رفتی بی اعتنا به همه خواهش های من.....

 دفتر خاطراتم را مرور می کنم    : اگه تو بری من چطوری زنده بمونم ......

این روز ها هم می گذرند.......  مثل تمام روز هایی که تو نبودی و من با تو بودم...... 

   و  حالا تو رفتی و من زنده ام .... این روز ها می گذرند و من  بی تو زنده ام .

  زنده ام  تا به یاد بسپارم (زندگی جاریست در رگ های عمر )حتی  اگر تو نباشی .......

نوشته های دیگران()

دستانت را به من بده،چشمانت را به من بدوز و با من به دشتی بیا که شکوه  ساکت شقایق هاست. در خلوتی که خلوتگاه همیشگی من و توست ، می توان بی دغدغه شکوه نگاهت را  فریاد زد ، بی بهانه دوست داشت  ، گریخت از هجوم سوال های بی جواب وعاشقانه به صفای  ستاره ها نماز آورد ...............اینجا  دشت شقایق و قاصدک اینجا بهشت برین آرزوهای من است.

نوشته های دیگران()

نوشته های دیگران()

این روز ها که می گذرند....
،،،،،،،،،،
آغاز