این روز ها که می گذرند....
امروز 19 فروردین سال 1385است ....
جسمم اینجاست ...
اما روحم هنوز با تو در کوچه باغ خاطره تنهاست .....
با یاد تو زنده ام گرچه نفسهایم به سختی زندگی را میفهمند .....
خسته ام ، و خستگی امید را در من روشن می کند ....
کاش فرصتی می دادی تا چشمانت را دعا کنم...
مهلتی می دادی تا در حضورت ، در حضور تمام سادگیت شکوه آرزو هایم را جشن بگیرم.....
اعتمادی میکردی به بهانه بغض من برای بودنت... ماندت .. نرفتنت.............
کاش وقتی می رفتی فرصتی برای اثبات یک قول ، یک ادعا ، یک عهد بود ......
اما...... تو رفتی بی اعتنا به همه خواهش های من.....
دفتر خاطراتم را مرور می کنم : اگه تو بری من چطوری زنده بمونم ......
این روز ها هم می گذرند....... مثل تمام روز هایی که تو نبودی و من با تو بودم......
و حالا تو رفتی و من زنده ام .... این روز ها می گذرند و من بی تو زنده ام .
زنده ام تا به یاد بسپارم (زندگی جاریست در رگ های عمر )حتی اگر تو نباشی .......
نوشته های دیگران()
