دستانت را به من بده،چشمانت را به من بدوز و با من به دشتی بیا که شکوه ساکت شقایق هاست. در خلوتی که خلوتگاه همیشگی من و توست ، می توان بی دغدغه شکوه نگاهت را فریاد زد ، بی بهانه دوست داشت ، گریخت از هجوم سوال های بی جواب وعاشقانه به صفای ستاره ها نماز آورد ...............اینجا دشت شقایق و قاصدک اینجا بهشت برین آرزوهای من است.
نوشته های دیگران()
